We leven in een wereld van dualisme. We gaan dan uit van het bestaan van twee tegenover of naast elkaar bestaande, tot niets anders meer te herleiden grondbeginselen. Dus zonder pieken geen dalen. Zonder laag geen hoog. Er is in het leven nou éénmaal vreugde en er is verdriet, er is leven en er is de dood. Sommigen dingen zijn te beïnvloeden, andere dingen gebeuren nou éénmaal en daar moet je het gewoon mee doen, wat je er ook van vindt.
John Lennon zei ooit; "het leven is wat je overkomt, terwijl je andere plannen maakt."
Toch kunnen bepaalde dingen je behoorlijk dwars zitten. Zoals gisterenmorgen, toen ik door de regen naar huis fietste nadat ik de kinderen naar school had gebracht en een eindje voor mij op het fietspad een klein slakje erg zijn best zag doen om naar de overzijde te kruipen. Ik was blij dat ik het beestje zag en stuurde mijn voorwiel netjes uit zijn baan. Toch was dat blijkbaar niet wat ik had moeten doen, want een plotselinge windvlaag blies me weer naar rechts en een "krak!" leerde me dat het leven andere plannen had met meneer slak.
Toch kunnen bepaalde dingen je behoorlijk dwars zitten. Zoals gisterenmorgen, toen ik door de regen naar huis fietste nadat ik de kinderen naar school had gebracht en een eindje voor mij op het fietspad een klein slakje erg zijn best zag doen om naar de overzijde te kruipen. Ik was blij dat ik het beestje zag en stuurde mijn voorwiel netjes uit zijn baan. Toch was dat blijkbaar niet wat ik had moeten doen, want een plotselinge windvlaag blies me weer naar rechts en een "krak!" leerde me dat het leven andere plannen had met meneer slak.
Het is nu "maar" een slakje, maar wie bepaalt dat de dingen soms zo moeten zijn? En waarom had je mij daar nou voor nodig? En als ik nou niet was uitgeweken, had het dan ook gewaaid? Gekmakend!
Leven.. mooie vriend, vuile ploert!
0 comments:
Een reactie posten