Met veel geweld wordt er opeens een boek
door de kamer geslingerd. In de vlugheid zie ik dat het hier om een paardendagboek
gaat. Ava is boos. Met haar armpjes over elkaar begint ze meteen te briesen. “Dat slaat toch helemaal nergens op pap!”
“Dan moet je invullen wie je
lievelingspaard is en dan moet je er ook neerzetten wanneer die geslacht wordt!”
Ze rolt verontwaardigd met haar ogen. “En
dat is dan een dagboek voor kinderen!!”
Dat is inderdaad wel bijzonder. Als
ik het boek van de grond raap en begin te bladeren zie ik al gauw waar de verwarring vandaan
komt en met een heel grote grijns reik ik haar het dagboekje aan. Met een
opgetrokken wenkbrauw bekijkt ze met enig wantrouwen mijn hand en doet alsof ik haar iets ontzettend smerigs aanbied.
Ik leg haar uit dat met geslacht in dit geval wordt gevraagd of
je lievelingspaard een jongetje of een meisje is. Sem begint keihard te lachen. Met een
boze blik grist ze het boekje uit mijn vingers.
“Je bedoelt een hengst of een
merrie pap!”