Straattaal… Ik krijg
flashbacks van the Fresh Prince of Bell Air. Dat is al weer even geleden. En
Waynes World. Ook alweer uit 1992. Daar kwam onze straattaal vandaan. Uit films. Geboren
en getogen op de straten van Southside Apeldoorn pikte je wel eens wat Turkse
woordjes mee, of wat Bargoens van de woonwagen- of kermisjongens, maar daar bleef
het ook bij. Het Algemeen Cool Nederlands van tegenwoordig beheers ik niet echt
en dat maakt dat ik me een klein beetje oud voel.
Sem heeft dat uiteraard door
een plaagt me door met nog meer van dat soort Suri-Antiliaanse woorden te
smijten en de meeste lidwoorden te vervangen door 'deze'.. Hij lacht en houdt zijn vingers in vreemd krampachtige posities terwijl hij met
een accentje die woorden blijft uitspreken. Maatje Tijn grinnikt mee.
De situatie irriteert me nu. Ik snap ook dat het een fase is, het horen bij iets, een bepaald groepsproces, maar toch. Keurige blonde hockeyboy die ineens gaat praten als een bontkraagje om zijn
vader voor paal te zetten, dat gaan we niet doen! Na weer een
opmerking sla ik snoeihard terug.
Ik fake zijn straataccentje en
vraag wat hij nou stoer doet met z’n straattaal. Sem lacht en sputtert nog wat tegen met een zelfde accentje, maar ik dender door.“Straat? Gast, je komt uit Apeldoorn…
Niet uit de Bijlmer!” “Kijk jou zitten met je hockeykleren en je blonde haren!”
Neppe Gangster!” “Straattaal tsssss… op welke straat heb jij deze geleerd dan?
Het schoolplein van het Lyceum?” “De enige straat
die jij ooit ziet is die op je telefoonscherm als je in de hoek van de bank hangt”. "Beetje straattaal van Youtube afkijken... tssss".
Tijn heeft lol.
Sem haat me nu.
