zondag 28 oktober 2012

Nerveus word ik wakker… midden in de nacht is het. Ken je dat gevoel? Het gevoel dat iemand naar je kijkt. Precies dat gevoel heeft er nu voor gezorgd dat ik wakker werd. 

Ik heb het nog niet gezien, maar ik weet dat het er is. Ik voel het. Het is daar en het kijkt naar me. Naast me hoor ik het rustige ademhalen van mijn slapende vrouw. In mijn hoofd maak ik een schatting hoeveel tijd het me gaat kosten om aan de andere kant van het bed te komen. Maar tegen al mijn oerdriften in beheers ik me en weet ik mijn ademhaling rustig te houden. Voorzichtig open ik mijn ogen een klein beetje, turend door mijn wimpers in de donkere slaapkamer. Daar in de hoek zit het. Door een spleet naast het rolgordijn weerkaatst een weinig aan maanlicht in twee goudgele ogen.
Loerend, wachtend…

Dit wordt een proef. Een wedstrijd in wie het meeste geduld heeft. Elke vezel in mijn lichaam schreeuwt: “vluchten of vechten!” Mijn verstand zegt: “Blijf!”
Mijn vrouw verschuift een arm. Gouden ogen flitsen in de richting van het geluid. Ik houd me gereed om in actie te komen. Niets gebeurt er…

Dan opeens zie ik langzaam de schimmige gedaante in de richting van de slaapkamerdeur gaan en vervolgens de gang in verdwijnen. Geruisloos stap ik naast mijn bed. Mijn vrouw slaapt nog steeds. Sluipend langs de muur verplaats ik me naar de andere kant van het bed. Zachtjes doe ik de deur dicht en denk..

Rotkat!


StatCounter

Follow me on Twitter!