- Je stink adem;
- Je schorre miauw;
- Je gekke pluis haar;
- Altijd voor m'n voeten lopend;
- Je lauwwarme maaginhoud soms tussen m'n blote tenen;
Toch ga ik je missen oude vriend.
Welterusten en wie weet...
Bobbie 1990 - 2010
vrijdag 17 december 2010
17:11
No comments
- Je stink adem;
- Je schorre miauw;
- Je gekke pluis haar;
- Altijd voor m'n voeten lopend;
- Je lauwwarme maaginhoud soms tussen m'n blote tenen;
Toch ga ik je missen oude vriend.
Welterusten en wie weet...
Bobbie 1990 - 2010
zaterdag 14 augustus 2010
17:09
No comments
PAPA!!!!! Ohwnee.. ohwnee...
Watisser??
IkhadmnfietsdaaropdewegneergelegdentoenkwamineensdieRenaultMeganeCabriolet (ademteug)
Endiezagmijnfietsnietliggenentoenismijnfietsonderdieautogekomen (ademteug)
En nu is die helemaal plat!
Sem! Rustig jochie... je gaat veel te snel..
Wat is er precies met je fiets gebeurd?
vrijdag 16 april 2010
17:08
2 comments
Ik houd niet van voetbal! Buitenspel, wat is dat? Ik vind er niets aan! En dan niet eens zo zeer om het spelletje, al vind ik dat de deelnemers soms exorbitante bedragen ontvangen om ergens tegen een bal te mogen trappen en men hierdoor allang niet meer met het hart maar met de portemonnee in het achterhoofd voetbalt. Dergelijke bedragen kweekt verwende jongetjes en werkt vedette- of divagedrag in de hand. Maar dat terzijde..
De reden waarom ik vooral niet van voetbal houd is omdat het zelfs van volwassen en beschaafde kerels, vervelende, onredelijke en kinderachtige ruziemakers maakt.
In onze koffiekamer op het werk is de zin: “gisteren de wedstrijd nog gezien?” de standaard vraag om de dag te beginnen. Met “de wedstrijd” weet men al meteen dat het over voetbal gaat en barst het gesprek los. Het begint met een grondige analyse van de gespeelde wedstrijd, waarin de ene partij mazzel heeft gehad of z’n dag niet had. Spelers met vaak exotische namen hebben heel goed gespeeld of bakten er juist helemaal niets van. Iedereen doet een duit in het zakje en een koffiekamer vol voetbalcoaches vindt dat die ene speler niet gewisseld had mogen worden of die andere juist wel. Om over de scheidsrechter maar niet te spreken…
Als de wedstrijden allen uitgebreid besproken en geanalyseerd zijn, krijgt het gesprek vervolgens een heel andere wending. Dan komt het moment waar psychologen zich likkebaardend en handenwrijvend op kunnen storten... het moment dat volwassen mannen beginnen met het afkraken van elkaars favoriete clubje. De één vertelt de ander waarom zijn clubje het beste presteert en dan op vaak lullige wijze waarom die van de ander niet deugt. Als er meerdere personen zijn die deze mening delen krijgt deze persoon bijval van de rest en duikt men, als een roedel hyena’s op een kadaver, op het clubje van de ander net zolang tot de ander niets meer weet te zeggen of afdruipt. Er wordt flink om gelachen, maar de ogen lachen niet mee! Deep down is dit bittere ernst voor deze mannen en gaat achter de grappen en de lachjes een strijd op leven en dood schuil. En het allervreemdste vind ik nog... het gaat alleen om de naam van dat clubje! Wie er in de kleuren van de club speelt, is maar tot zekere hoogte belangrijk, maar maakt voor de naam van het clubje geen drol uit! Als de gehele selectie, inclusief trainer, vandaag nog zou wisselen met die van een andere club, dan nog blijft men trouw aan de naam van 'hun' clubje. En dat is dan nog steeds een beter clubje dan die van de ander... Snapt u het nog? En zo is dit, bijna iedere dag weer, een terugkerend ritueel.
Iedereen weet al dat ze mij niets over voetbal moeten vragen en ik ben al zeker niet voor een clubje, dus ik kijk dat altijd maar een beetje aan en bemoei me nergens mee, tot gisterenmorgen...
Na mijn vraag of iemand gisteren toevallig ‘Goede Tijden’ nog gezien had kon je een speld horen vallen. hehehe... dat vind ik dan weer leuk.
vrijdag 22 januari 2010
17:04
No comments
Met rode wangetjes van het buitenspelen en een gejaagde blik in zijn ogen snelt hij met een rotgang de achterdeur binnen.
Ik moet echt heeeeel nodig plassen papa!
Even later wandelt hij een stuk minder gejaagd de kamer weer in onderwijl zijn jasje dichtritsend.
Zo, dan ga ik nu snel even Lina’s moeder halen hoor. Want Lina is gevallen... en ligt daar met allemaal bloed aan haar knie! Doei!!!
Tja, op sommige momenten moet je prioriteiten stellen he?!
Ik moet echt heeeeel nodig plassen papa!
Even later wandelt hij een stuk minder gejaagd de kamer weer in onderwijl zijn jasje dichtritsend.
Zo, dan ga ik nu snel even Lina’s moeder halen hoor. Want Lina is gevallen... en ligt daar met allemaal bloed aan haar knie! Doei!!!
Tja, op sommige momenten moet je prioriteiten stellen he?!
zaterdag 16 januari 2010
17:04
1 comment
Waar je vroeger nog eens een krantje kocht van een zwerver of verslaafde en waarvan je dan hoopte dat ze jouw centjes zouden uitgeven aan wat lekkers in plaats van een blik bier of een spuit, vind je nu een heel ander soort volkje. Overal in Apeldoorn kom je ze tegen.. ik noem ze de supermarkt Roma. Ogenschijnlijk één grote zigeunerfamilie, want ze lijken allemaal op elkaar. Met een stapeltje daklozenkranten in hun handen wensen ze je met vettige, gemaakte lachjes netjes een goedemorgen als je de supermarkt binnengaat en doen dat ook als je er even later weer uit komt. Ze vragen nergens om, maar zorgen er toch voor dat je niet om ze heen kunt en even stilstaat bij het feit dat er mensen zijn die het minder goed lijken te hebben terwijl jij met je afgeladen kar vol met lekkere dingen naar je auto wandelt.
Waarom staat die mevrouw daar altijd maar papa? Vraagt Sem als we de Appie inwandelen. De mevrouw in kwestie schenkt ons een knaagdierachtige glimlach, achter in haar mond zie ik een glinstering van goud. Nou die verkoopt krantjes, zodat ze wat centjes kan verdienen... want die mensen hebben geen huis, geen werk en geen centjes vertel ik zoonlief, terwijl ik mijn karretje om haar heen stuur en probeer haar blik te ontwijken.
Maar is dat wel zo??
Sinds ik één van deze zigeunerdames heb zien bellen met een mobieltje dat er gelikter uitzag dan de mijne en later weer een andere dame uit een auto zag stappen welke er eveneens beter aan toe was dan ons volkswagentje, ben ik deze mensen eens door een andere bril gaan bekijken. Een dagelijkse observatie (uiteraard voor de boodschappen!) leert mij dat een dame in een uur tijd al gauw 2 tot 5 euro toegeschoven krijgt. Laten we voor het gemak van de stelling uitgaan dat een gemiddelde “werkdag” 30 euro oplevert. Dit houdt in dat in een 6 daagse werkweek (de Appie is zelfs op zondag open) iemand zo’n 700 euro per maand in zijn zak kan stoppen. Een fictief Roma gezinnetje bestaande uit oma, moeder en twee dochters zouden tezamen goed kunnen zijn voor op zijn minst 2800 euro maandelijks. Een bovengemiddeld maandinkomen, bovenop een eventuele uitkering en inkomsten uit overige dubieuze bronnen. (Roma staan immers niet bekend om hun respect voor andermans bezittingen, maar dat mag je niet hardop zeggen.) Kortom, meer dan genoeg om de rest van de familie in Roemenië te kunnen onderhouden.
Als je vervolgens ook nog eens leest dat van de 100 straatkrant verkopers er tegenwoordig 75 van Roma-afkomst zijn en dat ook nog eens een groot deel van deze bedelaars speciaal voor dat doel naar ons land worden gehaald en verplicht aan het werk worden gezet door een criminele, internationaal opererende Roemeense bende die hun verkopers verplicht alle opbrengsten af te staan, heb je helemaal zoiets van; is het wel goed om deze mensen nog je centjes te geven? (Een groot HOERA voor de EU en zijn open grenzen gaat ook nog even door me heen...)
Doe dan zoals vroeger… zo'n zigeuner met een accordeon en een aap! Of één met kaarten en een glazen bol. Dan doe je wat voor je centjes. Dat zorgt nog wel voor enig vermaak. Daar wil zelfs ik dan nog wel wat kwartjes aan spenderen. Helaas.. ik spreek geen Roma.
Waarom staat die mevrouw daar altijd maar papa? Vraagt Sem als we de Appie inwandelen. De mevrouw in kwestie schenkt ons een knaagdierachtige glimlach, achter in haar mond zie ik een glinstering van goud. Nou die verkoopt krantjes, zodat ze wat centjes kan verdienen... want die mensen hebben geen huis, geen werk en geen centjes vertel ik zoonlief, terwijl ik mijn karretje om haar heen stuur en probeer haar blik te ontwijken.
Maar is dat wel zo??
Sinds ik één van deze zigeunerdames heb zien bellen met een mobieltje dat er gelikter uitzag dan de mijne en later weer een andere dame uit een auto zag stappen welke er eveneens beter aan toe was dan ons volkswagentje, ben ik deze mensen eens door een andere bril gaan bekijken. Een dagelijkse observatie (uiteraard voor de boodschappen!) leert mij dat een dame in een uur tijd al gauw 2 tot 5 euro toegeschoven krijgt. Laten we voor het gemak van de stelling uitgaan dat een gemiddelde “werkdag” 30 euro oplevert. Dit houdt in dat in een 6 daagse werkweek (de Appie is zelfs op zondag open) iemand zo’n 700 euro per maand in zijn zak kan stoppen. Een fictief Roma gezinnetje bestaande uit oma, moeder en twee dochters zouden tezamen goed kunnen zijn voor op zijn minst 2800 euro maandelijks. Een bovengemiddeld maandinkomen, bovenop een eventuele uitkering en inkomsten uit overige dubieuze bronnen. (Roma staan immers niet bekend om hun respect voor andermans bezittingen, maar dat mag je niet hardop zeggen.) Kortom, meer dan genoeg om de rest van de familie in Roemenië te kunnen onderhouden.
Als je vervolgens ook nog eens leest dat van de 100 straatkrant verkopers er tegenwoordig 75 van Roma-afkomst zijn en dat ook nog eens een groot deel van deze bedelaars speciaal voor dat doel naar ons land worden gehaald en verplicht aan het werk worden gezet door een criminele, internationaal opererende Roemeense bende die hun verkopers verplicht alle opbrengsten af te staan, heb je helemaal zoiets van; is het wel goed om deze mensen nog je centjes te geven? (Een groot HOERA voor de EU en zijn open grenzen gaat ook nog even door me heen...)
Doe dan zoals vroeger… zo'n zigeuner met een accordeon en een aap! Of één met kaarten en een glazen bol. Dan doe je wat voor je centjes. Dat zorgt nog wel voor enig vermaak. Daar wil zelfs ik dan nog wel wat kwartjes aan spenderen. Helaas.. ik spreek geen Roma.
Abonneren op:
Posts (Atom)
