Voetbal is stom...

Ik houd niet van voetbal! Buitenspel, wat is dat? Ik vind er niets aan! En dan niet eens zo zeer om het spelletje, al vind ik dat de deelnemers soms exorbitante bedragen ontvangen om ergens tegen een bal te mogen trappen en men hierdoor allang niet meer met het hart maar met de portemonnee in het achterhoofd voetbalt. Dergelijke bedragen kweekt verwende jongetjes en werkt vedette- of divagedrag in de hand. Maar dat terzijde.. 

De reden waarom ik vooral niet van voetbal houd is omdat het zelfs van volwassen en beschaafde kerels, vervelende, onredelijke en kinderachtige ruziemakers maakt. 

In onze koffiekamer op het werk is de zin: “gisteren de wedstrijd nog gezien?” de standaard vraag om de dag te beginnen. Met “de wedstrijd” weet men al meteen dat het over voetbal gaat en barst het gesprek los. Het begint met een grondige analyse van de gespeelde wedstrijd, waarin de ene partij mazzel heeft gehad of z’n dag niet had. Spelers met vaak exotische namen hebben heel goed gespeeld of bakten er juist helemaal niets van. Iedereen doet een duit in het zakje en een koffiekamer vol voetbalcoaches vindt dat die ene speler niet gewisseld had mogen worden of die andere juist wel. Om over de scheidsrechter maar niet te spreken… 

Als de wedstrijden allen uitgebreid besproken en geanalyseerd zijn, krijgt het gesprek vervolgens een heel andere wending. Dan komt het moment waar psychologen zich likkebaardend en handenwrijvend op kunnen storten... het moment dat volwassen mannen beginnen met het afkraken van elkaars favoriete clubje. De één vertelt de ander waarom zijn clubje het beste presteert en dan op vaak lullige wijze waarom die van de ander niet deugt. Als er meerdere personen zijn die deze mening delen krijgt deze persoon bijval van de rest en duikt men, als een roedel hyena’s op een kadaver, op het clubje van de ander net zolang tot de ander niets meer weet te zeggen of afdruipt. Er wordt flink om gelachen, maar de ogen lachen niet mee! Deep down is dit bittere ernst voor deze mannen en gaat achter de grappen en de lachjes een strijd op leven en dood schuil. En het allervreemdste vind ik nog... het gaat alleen om de naam van dat clubje! Wie er in de kleuren van de club speelt, is maar tot zekere hoogte belangrijk, maar maakt voor de naam van het clubje geen drol uit! Als de gehele selectie, inclusief trainer, vandaag nog zou wisselen met die van een andere club, dan nog blijft men trouw aan de naam van 'hun' clubje. En dat is dan nog steeds een beter clubje dan die van de ander... Snapt u het nog? En zo is dit, bijna iedere dag weer, een terugkerend ritueel. 

Iedereen weet al dat ze mij niets over voetbal moeten vragen en ik ben al zeker niet voor een clubje, dus ik kijk dat altijd maar een beetje aan en bemoei me nergens mee, tot gisterenmorgen... 

Na mijn vraag of iemand gisteren toevallig ‘Goede Tijden’ nog gezien had kon je een speld horen vallen. hehehe... dat vind ik dan weer leuk.