Ik slof de woonkamer in en overzie de puinhoop van papier, snippers, potloden, stukken plakband en kapotgeknipte WC rollen. Ik wens mijn kinderen een goedemorgen en slof eerst maar door naar het koffiezetapparaat. Meteen vliegen de bestellingen me om de oren. "We hebben dorst pap!", "Ik wil pasta op mijn beschuitje!" en "ik wil er ook nog één met pindakaas pap!".
Wat gaat hier mis?
Ik vraag waarom ze zelf nog geen eten en drinken hebben gepakt, maar daar krijg ik niet echt een antwoord op. Voorzichtig hint ik naar het feit dat de meeste papa's op deze dag ontbijt op bed krijgen, maar dat van deze papa gewoon wordt verwacht dat hij meteen voor iedereen eten maakt.
Ava zet haar meest blije gezicht op. "Jamaar ik heb wel heel mooie kunstwerken gemaakt!" Ik krijg een stuk WC rol, voorzien van heel veel plakband en gekleurde strepen in mijn handen gedrukt en nog een heel mooi pakje met een gedichtje en een mooie verrassing. Ik doe alsof ik een nieuwe sportauto gekregen heb (zo voelt dat ook wel een beetje :P) en bedank haar uitvoerig. Dat ontlokt een nog grotere glimlach en daar gaat het om op dit soort dagen.
Sem steekt verontschuldigend zijn handen op, "Wij maken niks meer op school pap, sorry.." en duikt weer in zijn tablet. "mogen we dan nu wat eten?"
0 comments:
Een reactie posten