Pleinwacht; Je moet het maar kunnen.

Het regent zachtjes, het is wat donker buiten en toch is het pas 11:55 uur. Ik had mijzelf onlangs ingeroosterd voor een pleinwacht dienst en die dag blijkt vandaag te zijn. Normaal vind ik dat echt heel leuk om te doen, maar niet als het zo miezert als vandaag het geval is. Ik haal Ava uit de kleuterklas en loop meteen binnendoor naar de kapstok voor mijn oranje pleinwacht hesje. Blij huppelt ze naast me, een tas vol met tekeningen in haar handje, die ik eerst allemaal uitgebreid moet bekijken. “Ik pak wel een vestje voor je pap!” roept ze enthousiast en rent dan naar de kapstok. In de gang staat een man die ik nog nooit gezien heb. “Ben jij er ook voor de pleinwacht?” vraagt hij. We geven elkaar een hand. Berry heet hij. Berry is voor het eerst, dus ik leg hem even snel uit wat precies de bedoeling is. Samen zetten we wat speelgoed buiten, maar de zandbak spullen laten we staan. Daar is het veel te slecht weer voor. Ava vermaakt zich op het schoolplein en ik klets nog wat met mijn collega pleinwacht nu het nog rustig is..

Als de zoemer gaat stroomt meteen het schoolplein vol. Vol met een drukke menigte en vol met regen. Acht kinderen rennen naar de zeven skelters en één druipt teleurgesteld weer af. Op het voetbalveld gaat het meteen los en meteen al ontwijk ik een gele voetbal. De schutter steekt verontschuldigend twee handjes in de lucht en kijkt verschrikt. Ik lach een keer en dan is het al goed. Na een aantal uren in de klas te hebben gezeten kunnen ze eindelijk even ontladen, dat snap ik als geen ander. Ook speelt mee dat ze bijna vakantie hebben. Ze zijn er ook echt aan toe. Binnen twee minuten sussen we al de nodige conflicten en rapen we her en der wat gewonden van de grond. Berry blijkt een natuurtalent want hij is actief aanwezig en gaat heel leuk met de kinderen om.  Allemaal hebben ze in no time natte broeken met moddervlekken, maar dat mag de pret niet drukken. Of het nou regent of niet, een sliding hoort erbij en een keeper duikt nou eenmaal naar ballen. In gedachten heb ik even medelijden met al die moeders die elke avond weer hoofdschuddend die kleertjes in de was staan te doen.

Ava is in geen velden of wegen te bekennen, dus ik besluit een stukje te gaan wandelen. Heel even twijfel ik of ik een paraplu moet pakken, maar dan zijn daar Yfke en Jill die allebei mijn hand willen vasthouden. Zo maak ik een rondje over het schoolplein terwijl de dames gezellig kletsen over wat hen zoal bezighoudt in groep 3. Ondertussen troosten we eerst Thijs die een schop heeft gehad en daarna Gijs die een bloedneus heeft, ook door een schop. Yfke wil wel even met Gijs naar de WC om een doekje voor zijn neus te pakken.  Ook Jaivy meldt zich huilend met een bemodderd oor, ook van iemands voet. Net als ik me afvraag of we de overenthousiaste voetballertjes niet tot een voorzichtiger spel moeten manen, komt er wederom een slachtoffer aangesjokt, hevig overstuur. Deze heeft even wat meer aandacht nodig is mijn eerste indruk, want een perfecte voetafdruk, compleet met zig zag profiel én merkje, ontsiert zijn wang. Zuster Yfke blijft koude doekjes halen. Ava is ondertussen ook binnen gekomen en kijkt met een meelevend gezichtje hoe ik een voetafdruk voorzichtig van een rood wangetje poets. Ik kom helemaal niet meer toe aan de gebruikelijke kletspraat op het schoolplein en voor mijn gevoel zijn we alleen nog maar aan het oplappen en wegsturen. Geen van de slachtoffers blijft echter lang binnen. Na het tranen drogen, snottebellen vegen en een peptalk willen ze allemaal meteen weer verder voetballen.

Als uiteindelijk de zoemer gaat, rent een meute bemodderde, natte kinderen de school weer in. In de school ruikt het naar natte hond en oliebollen. We houden het voor gezien en ik hang gauw mijn hesje aan de kapstok. In de nu lege lerarenkamer had ik eerder al een heel grote schaal met oliebollen zien staan en voordat we naar buiten lopen besluiten we dat we er daar best één van verdiend hebben.
Ik ben aardig gaar en voel m'n wangen gloeien.

Vlak het niet uit hoor! Als pleinwacht ben je immers politieman, verpleger, mediator, clown, scheidsrechter én vertrouwenspersoon. Ook moet je vliegensvlug kunnen schakelen tussen al deze disciplines.

Pleinwacht… Je moet het maar kunnen!   Dat zou best een goede slogan zijn.  ;)