Nog een beetje slaperig slof ik
de woonkamer binnen, ik wens mijn kinderen een goede morgen en plof naast ze op
de bank. Ava klimt meteen op mijn schoot en vertelt dat ze Pietje Bell aan het
kijken zijn. In een donkere stoffige kelder zijn we getuige van de oprichting
van Pietje’s bende van de zwarte hand. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen, rek me
eens heerlijk uit en bedank dan Ava en Sem dat ze zo lief en rustig zijn
geweest waardoor papa en mama lekker hebben kunnen uitslapen. Dat is toch wel
een luxe hoor. Als ik koffie ga zetten komen als gebruikelijk de bestellingen.
Ava wil twee crackers, één met pindakaas en één met appelstroop en Sem lust er om
te beginnen wel vier. Ik geef aan dat ze nog heel even moeten wachten omdat we
straks lekker uitgebreid met z’n allen een kerstontbijt gaan nuttigen.
Ava huppelt met een blij
gezichtje de keuken in. “Yay! mag ik dan mijn eitje schilderen?” Haar grote bruine
ogen kijken vragend naar me op. Sem begint heel hard te lachen. “Dat mag alleen
met Pasen Ava!” Ik lach vrolijk met Sem mee en als ik wil bevestigen dat dit
inderdaad een ritueel is dat bij Pasen hoort, kijk ik wederom in die grote
bruine ogen, die nu heel teleurgesteld kijken.
Ik heb altijd al een broertje
dood gehad aan ‘de dingen doen omdat we ze altijd zo doen’. Gebaande paden zijn
er nou eenmaal om soms eens van af te stappen, ook al gaat het hier om een eeuwenoud
ritueel, dus ik beloof Ava dat zij gewoon haar eitje heel mooi mag maken met het
kerstontbijt. Ik krijg daar een prachtige blije lach voor terug en ze maakt een
sprongetje van blijdschap en doet haar vuistje in de lucht. “Yes!!” “En dan zingen we gewoon Ohw Dennen-ei!”
Sem wil nu ook ineens zijn eitje
kleuren.
Merry Eggmas you all!!
0 comments:
Een reactie posten