donderdag 25 december 2014

Nog een beetje slaperig slof ik de woonkamer binnen, ik wens mijn kinderen een goede morgen en plof naast ze op de bank. Ava klimt meteen op mijn schoot en vertelt dat ze Pietje Bell aan het kijken zijn. In een donkere stoffige kelder zijn we getuige van de oprichting van Pietje’s bende van de zwarte hand. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen, rek me eens heerlijk uit en bedank dan Ava en Sem dat ze zo lief en rustig zijn geweest waardoor papa en mama lekker hebben kunnen uitslapen. Dat is toch wel een luxe hoor. Als ik koffie ga zetten komen als gebruikelijk de bestellingen. Ava wil twee crackers, één met pindakaas en één met appelstroop en Sem lust er om te beginnen wel vier. Ik geef aan dat ze nog heel even moeten wachten omdat we straks lekker uitgebreid met z’n allen een kerstontbijt gaan nuttigen.

Ava huppelt met een blij gezichtje de keuken in. “Yay! mag ik dan mijn eitje schilderen?” Haar grote bruine ogen kijken vragend naar me op. Sem begint heel hard te lachen. “Dat mag alleen met Pasen Ava!” Ik lach vrolijk met Sem mee en als ik wil bevestigen dat dit inderdaad een ritueel is dat bij Pasen hoort, kijk ik wederom in die grote bruine ogen, die nu heel teleurgesteld kijken.

Ik heb altijd al een broertje dood gehad aan ‘de dingen doen omdat we ze altijd zo doen’. Gebaande paden zijn er nou eenmaal om soms eens van af te stappen, ook al gaat het hier om een eeuwenoud ritueel, dus ik beloof Ava dat zij gewoon haar eitje heel mooi mag maken met het kerstontbijt. Ik krijg daar een prachtige blije lach voor terug en ze maakt een sprongetje van blijdschap en doet haar vuistje in de lucht.  “Yes!!” “En dan zingen we gewoon Ohw Dennen-ei!

Sem wil nu ook ineens zijn eitje kleuren.


Merry Eggmas you all!!


0 comments:

Een reactie posten

StatCounter

Follow me on Twitter!