donderdag 6 maart 2025

Twee totaal verschillende meisjes, die helemaal niets met elkaar te maken lijken te hebben, krijgen op hetzelfde moment nagenoeg de zelfde nachtmerries. Ze zitten elke nacht vast in een mistig huis, waar deuren verdwijnen en stemmen uit de muren lijken te komen.  Als de dromen in hevigheid toenemen en ze ook nog begint te slaapwandelen, nemen voor de 16 jarige Ava ook de persoonlijke problemen toe. Het gaat slecht op school. Ze slaapt steeds minder goed. Haar ouders denken dat ze aan de drugs is. Waar komen die plotselinge nachtmerries vandaan? Wat betekenen ze? Waarom is het belangrijk dat in haar dromen de ene deur open gaat en de ander dicht blijft? Wie is dat andere meisje en waarom zitten ze samen in dat huis? Durft ze nog wel te slapen?

Laat je meenemen door mistige nevelen van dromen naar een schaduwwereld waar geesten fluisteren en de lijn tussen werkelijkheid en nachtmerrie vervaagt. 

Dit is een poging tot het schrijven van mijn eerste boek. De voortgang is te volgen via de app Wattpad.


dinsdag 24 augustus 2021

Briesend en boos fietst ze opeens naast me. Ik versta niet wat ze zegt, want uit m’n koptelefoon komt een heerlijk deuntje gitaargeweld, maar het is vast niet heel aardig want haar mimiek spreekt boekdelen. Geen idee wie ze is, maar ze is kennelijk heel kwaad op me. Kort haar, bril, iets jonger dan ik, type bibliotheekjuf. 

 

Snel ga ik in mijn hoofd na waar ik haar van zou moeten kennen en wat ik haar zou hebben aangedaan, maar er komt geen aha-moment. Ik heb ook niemand afgesneden tijden het fietsen. Sterker nog ik heb helemaal niemand gezien. Ik zag alleen de verzorgpaardjes van mijn dochter bij het hek staan en toen ik daar langsfietste klakte ik met mijn tong en riep ik ze even. Glimlachend en vrolijk, omdat ze dan altijd heel blij terug hinniken, fietste ik vervolgens verder. En dan ineens dit!

 

Me van geen kwaad bewust stop ik, doe ik mijn hoofdtelefoon af en vraag wat er aan de hand is. Ze kruist haar armen over elkaar en vraagt me of ik dat normaal gedrag vind? Ik geef aan dat ik geen idee heb wat ze bedoelt. Dat ergert haar nog veel meer want ze zucht heel hard. “Nou, vrouwen zo naroepen!” “Ik ben geen Snoepje!” Haar ogen spugen vuur en lijken door haar bril nog groter. Terwijl ik dit schrijf kan ik hier nu enorm om lachen, maar op dat moment was de irritatie ook op mijn gezicht te zien. Allereerst om het feit dat ik überhaupt niemand ooit zo zou naroepen en misschien ook omdat deze dame nou niet bepaald een lekker snoepje was! Maar ik snapte ook ineens waar dit misverstand vandaan kwam.


Ik vraag haar om even achterom te kijken naar de verzorgpaardjes van mijn dochter en dat doet ze argwanend. “Die dikke bruine heet Spot en die kleine met vlekken heet SNOOPY!” maak ik haar duidelijk. In een nanoseconde draait ze om als een blad aan een boom. Met hoogrode wangen stamelt ze wat excuses en ze doet alsof ze het allemaal één grote grap vindt. Ze geeft me zelfs kameraadschappelijk een mep op m’n schouder. Ik stap weer op mijn fiets en wens haar een fijne dag terwijl ik haar daar laat staan. Als ik op mijn werk aankom ben ik nog steeds geërgerd. Als ik vertel wat me is overkomen vindt iedereen het heel grappig. Ach, dat is het ook eigenlijk wel… vanmiddag maar eens even naar de bieb, misschien werkt ze daar wel echt!  “ Hey pssssst! … “

 

donderdag 17 juni 2021

Nog een dikke knuffel en daar gaat ze hoor, klaar voor het schoolreisje naar Hellendoorn. Korte broek aan, hip shirt, telefoon en pinpas mee. En ook een klein tasje met niets anders dan een bidon met drinken. Hrmm, daar hoort volgens mij ook nog een grote zak snoep in te zitten die ze eergisteren zelf heeft geschept  bij het Kruidvat. Zo'n zelfde zakje lag gisteren heel toevallig leeg in de prullenbak. Dat is bijzonder toch?

 "Je bent je snoep vergeten!" roep ik zogenaamd verschrikt.

 "Awwww, geeft niet…" zegt ze. "Het was toch niet zo veel".  Ze probeert door te fietsen.

"Zeg maar waar het ligt, dan pak ik het even voor je..."  Ze kijkt verschrikt om en ziet meteen aan mijn halve glimlach en priemende blik dat ik het al lang doorheb. Ik kan m'n lachen niet inhouden en geef haar nog een knuffel.

Dat wordt snoep bietsen Aaf. 


zaterdag 28 november 2020

Als we op een rustige zaterdagmorgen naar de manege rijden luisteren we naar een lekker muziekje en natuurlijk kletst Ava alweer honderduit over -geen verrassing- de paarden.  Dan merkt ze ineens op dat ik wel heel rustig rijd als het verkeerslicht op oranje gaat. "Tja, als je nog kunt stoppen dan moet je dat doen, dat is de bedoeling van dit lichtje toch?" geef ik aan.

Ze begint te lachen.. “Weet mama dat dan ook?”  Ik weet al welke kant dit opgaat, dus ik begin ook te grijnzen.

“Bij mama is groen rijden, rood is stoppen en oranje is heeeeel hard rijden. Daarom krijgt ze ook zo vaak een bekeuring!"

 




zondag 1 november 2020

 



“Wat vind jij eigenlijk van die corona?”

Omdat ik meteen al aanvoel welke kant de vraagsteller me op wil sturen, beantwoord ik zijn vraag met een wedervraag. “Bedoel je wat ik van het virus zelf vind? Of van de maatregelen die genomen worden op basis van dit virus?”

“Ja, alles! Wat vind je er allemaal van?” Hij gaat een beetje achterover hangen met een blik van nou komt het! Want eigenlijk wil hij niet horen wat ik te zeggen heb, hij weet wat ik nu ga zeggen en daar wil hij de confrontatie over aangaan..

Ik ben er niet zo bang voor.” geef ik aan.


Ik zie aan zijn hele houding dat hij op een antwoord als dit had gewacht, want hij gaat meteen weer rechtop zitten. “Aha, dus jij bent er ook zo één!?”  

Ik trek vragend een wenkbrauw op. "Zo een? ..."


“Ja, Zo’n Corona ontkenner!” Hij kijkt nu een beetje triomfantelijk, want op zo’n beschuldiging moet je wel reageren toch? Hij heeft me in de tang denkt hij!

“Je bedoelt dat ik ontken dat er een virus is alleen omdat ik aangeef dat ik er niet bang voor ben?” vraag ik hem.

"Ja, want Corona... " wil hij beginnen, maar ik onderbreek hem.

"We dealen al jaren met virussen."  "Soms zijn ze nieuw, soms zijn ze oud, soms gemuteerd, soms word je ziek, veelal word je beter, daar dient een immuunsysteem voor toch?" "Ik kies er voor om me niet te laten regeren door al die angstberichten."  "Dat bedoel ik met niet bang zijn..."

Hij dendert nu door… “Ja, nou, Je kunt toch niet ontkennen dat er heel veel mensen ziek zijn nu?” “Je kunt toch niet ontkennen dat de IC’s weer helemaal overspoeld raken met zieke mensen?”

Ik haal nonchalant mijn schouders op… “Ik ontken helemaal niets, maar dat is toch elk jaar het geval rond deze tijd?”

Hij begint te briesen… “Ja maar dit is veel erger!” “Corona is geen griep!” “Nu liggen er mensen aan de beademing!” “Mensen worden heel ziek nu!” "Er gaan veel meer mensen dood".

Ik haal weer nonchalant mijn schouders op. “Ook dat is toch elk jaar het geval rond deze tijd?”

Ik zie een ader kloppen op de zijkant van zijn hoofd. “Wat denk jij waarom al deze maatregelen zijn?” “De zorg kan het niet meer aan!”

Ik trek half glimlachend een mondhoek op.  “Ook elk jaar…”

Ik klap mijn laptop open en klop op de stoel naast me. “Kom eens zitten...”

Hij gaat netjes op anderhalve meter van me af zitten, zet zijn mondkapje recht en kijkt wantrouwend naar m’n scherm. Ik laat hem zien hoe je in Google bepaalde periodes kunt instellen om in te zoeken. Ik begin met een periode van het jaar 2015 tot en met 2018 en zoek op de woorden IC’s en griep en ziekenhuis. Ik stuit meteen al op de volgende artikelen uit Nederlandse dagbladen:

https://www.ad.nl/gezond/griepgolf-treft-veel-mensen-die-anders-nooit-ziek-zijn~aae8e106/

05-02-2016 – Griepgolf treft mensen die anders nooit ziek zijn.

Ziekenhuizen in het land stromen vol met grieppatiënten. Hier zitten opvallend veel gezonde mensen tussen, die vaak al jaren niet ziek zijn geweest. Sommigen reageren zo heftig dat ze met kapotte longen op de ic belanden. Dit zegt de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care.

De patiënten die op de ic terechtkomen hebben een longontsteking die zo agressief is, dat die het longweefsel heeft aangetast. Gewone beademing is bij hen niet genoeg. Zij liggen in uiterst kritieke toestand aan de hartlongmachine, die de functie van de longen overneemt. ,,Als ze deze acute fase doorkomen, kunnen de longen weer herstellen," legt Diederik Gommers, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care uit.

Ziekenhuizen hebben de handen vol aan de griepgolf. ,,Medewerkers rennen de benen onder hun kont vandaan. Die hebben geen tijd om te lunchen. Maar de ziekenhuizen kunnen de druk nog wel aan," reageert de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ).


https://www.omroepbrabant.nl/nieuws/2650954/griepepidemie-zorgt-voor-bomvolle-ziekenhuizen-en-tekort-aan-bedden-dagelijks-zijn-er-opnamestops

 

21 februari 2018 – griepepidemie zorgt voor bomvolle ziekenhuizen en tekort aan bedden.

De ziekenhuizen in Brabant kunnen de vele grieppatiënten even niet meer aan. De ziekenboegen liggen tjokvol en bedden zijn er te weinig. "We hebben dagelijks te maken met zogenaamde opnamestops."

"Bij ons is het heel druk", zegt medisch leider Simone Gielen van het Bernhoven ziekenhuis in Uden. "Dat wil zeggen dat er gewoon geen bed meer over is voor een nieuwe, zieke patiënt." Al tien weken op rij trekt er een griepepidemie over Nederland. Dat blijkt uit cijfers van onderzoeksinstituut Nivel.

Nog altijd zijn er in Nederland zo'n 142 griepgevallen per 100.000 inwoners. Dat is nog ver boven de epidemische grens van 51 zieken per 100.000 mensen. Het resultaat is dat de ziekenhuizen in Brabant momenteel bomvol zijn. "Daardoor moeten de patiënten soms uitwijken naar ziekenhuizen verder weg", zegt Gielen.

 

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/3904471/ziekenhuizen-vol-door-griep-noord-nederland-lanceert

 

14 maart 2018 – ziekenhuizen vol door griep

Ziekenhuizen in heel Nederland hebben te maken met grote capaciteitsproblemen door de aanhoudende griepgolf. Het Acute Zorgnetwerk Noord Nederland heeft een meldpunt ingesteld om beschikbare ziekenhuisbedden in die regio in kaart te brengen.

In heel Nederland kampen ziekenhuizen met grote problemen rondom acute zorg. "Spoedeisende Hulpafdelingen van de ziekenhuizen stromen over en kondigen tijdelijke sluitingen af. Intensive Care bedden zijn nauwelijks nog beschikbaar", schrijft het Acute Zorgnetwerk Noord Nederland op de website. Terwijl het aanbod van patiënten alleen maar toeneemt, is er ook minder personeel beschikbaar.

 

https://www.rivm.nl/nieuws/griepseizoen-winter-20142015-zwaarder-en-langer-dan-voorgaande-jaren

 

1 oktober 2015

De griepepidemie in de winter van 2014/2015 duurde 21 weken en was daarmee de langstdurende epidemie ooit gemeten. Bijna 2 miljoen mensen hadden last van griepachtige klachten. Ongeveer 10.000 mensen werden opgenomen in het ziekenhuis voor complicaties van griep, zoals longontsteking. Tijdens de epidemie stierven er 8.600 mensen meer dan gemiddeld in dezelfde periode. Deze oversterfte hangt waarschijnlijk samen met de griep. Dit blijkt uit het jaarrapport influenza en andere luchtweginfecties van het RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu . Hierin staan de resultaten van het continue onderzoek dat het RIVM uitvoert in samenwerking met partners om ontwikkelingen op het gebied van luchtweginfecties tijdig te signaleren en hier op in te spelen.

 

https://www.dvhn.nl/groningen/Is-de-griep-na-ruim-8.000-doden-eindelijk-op-zijn-retour-23075433.html

 

10 april 2018 - Is de griep na 8000 doden eindelijk op zijn retour?

De meeste patiënten werden getroffen door een influenza B-virus dat behoorlijk op de luchtwegen sloeg. Je bleef maar hoesten. Daardoor liepen ook veel meer mensen een longontsteking op dan anders. 

Volgens voorlopige schattingen zijn er deze winter ook vrij veel mensen overleden als gevolg van de griep; ruim achtduizend. Dat gaat dan overwegend om ouderen en anderen met een zwakke weerstand, die dan vaak overlijden door longontstekingen en andere complicaties die op de griep volgen.

Maar er zijn deze winter ook gezonde volwassenen puur en alleen door de griep overleden. Zo is er in het Noorden een voorbeeld van een man van 28 jaar die enkel aan de influenza overleed. ,,En we zien hier elk jaar met name zwangere vrouwen die vanwege hun zwangerschap niet beademd kunnen worden, dus pas behandeld kunnen worden als hun kind gehaald is’’, zegt viroloog dr. Coretta van Leer van het UMCG.


Ik zie aan zijn houding dat hij zich hier ongemakkelijk bij voelt. Hij ziet het staan, in de kranten en niet op één of andere vage site, maar het dringt niet echt tot hem door. Ik vertel hem dat hij nu zelf heeft gezien dat de griep anders ook niet zo onschuldig is en dat overvolle IC's en mensen aan de beademing een terugkerend fenomeen is waar we ons toen ook niet al te druk om maakten. 

“Ja dat zal allemaal wel, maar toch is Corona vele malen erger! Corona is geen griep!”  Zijn stem slaat er van over.

“Ik weet dat Corona de griep niet is. Corona is een Sars virus! Maar 99,9% van alle besmette mensen overleeft corona!” "Er zijn natuurlijk altijd pechvogels, maar de meeste gezonde mensen worden amper ziek!" "Net als bij de griep!" Geef ik hem terug. "En nu we het toch over de griep hebben.. waar zijn nu al die griepdoden gebleven?"

Hij doet zijn armen stoïcijns over elkaar. “Nou, Ze nemen al die maatregelen niet voor niets!” "Ze moeten nog veel strenger zijn!!" ""Door iemand die zich niet aan de regels houdt, kan iemands oma ziek worden!" Deze week zijn er weer bijna 9000 gevallen bij gekomen!" "En dat er geen griepdoden zijn, houdt in dat we ons toch goed aan de regels houden blijkbaar."

Ik trek mijn wenkbrauw op. "Maar als we ons zo goed aan de regels houden, waarom krijgen we dan zogenaamd nog steeds allemaal corona?" “En maatregelen op basis van sterfgevallen snap ik nog” geef ik aan. “Maar nu gaat het op basis van de hoeveelheid positieve "testresultaten" voortkomend uit testmiddelen die op zijn minst dubieus te noemen zijn. Het zijn positieve testen! Geen besmettingen. En die testmiddelen zijn niet altijd accuraat! Sommigen zijn niet eens echt ziek! Als iedereen met een snottebel zich ineens moet laten testen, dan zit je al heel gauw in een piek toch?

"En waarom is er totaal geen aandacht voor het stimuleren van gezonde maatregelen, zoals bepaalde vitamines, werkende medicatie, gezonde voeding, beweging, daglicht en frisse lucht? Waarom geen aandacht voor mentale gezondheid, stressreductie, ontspanning en saamhorigheid?" "We hebben allemaal toch een knuffel nodig op z'n tijd?" "Waarom beschermen we niet gewoon alleen de risicogroepen, als ze dat zelf zouden willen, in plaats van een heel land op slot te doen?" "Waarom is er al jaren -je hebt het daarnet zelf gezien!- bij iedere griepgolf een nijpend tekort aan wegbezuinigde ziekenhuis capaciteit en waarom draaien WIJ daar NU allemaal voor op?" "Waarom is er sinds de eerste Corona zieke nog geen enkele maatregel genomen om extra zorgcapaciteit te realiseren?" "Vrij legitieme vragen toch?" "Dit is toch helemaal niet goed wat we nu doen?" "Een virus verdwijnt toch niet als we ons alleen maar opsluiten? Hoe lang gaan we dit dan zo doen?" "Maak jij je dáár geen zorgen om?"

Weerstand in zijn ogen. Hij wil het niet meer horen.

"En waarom draag jij eigenlijk zo'n vies lapje op je gezicht, terwijl minister Hugo van gezondheidszorg eerst zegt dat ze niet werken. Waarvan een wetenschappelijk onderzoek zegt dat ze niet werken. En waarvan OMT voorzitter Jaap van Dissel en minister Ark van medische zorg beide zeggen dat ze niet werken, maar dat ze worden ingezet ter gedragsbeïnvloeding."  "Ook minister Ollongren zei dat onlangs weer ter bevestiging" "Dus met een niet werkend mondkapje, is jouw gedrag dan van invloed op een virus?" Ik spreid vragend mijn handen"Wat of wie beïnvloed je precies met een mondkapje als het niet werkt tegen een virus?" "Dit is toch pure massa psychologie?"  "Pure bangmakerij!?"

"En nu willen ze ook nog een avondklok instellen!" En van Dissel zegt daarover ook dat het voor het virus niets doet, maar dat het gevoel van urgentie daarmee aangewakkerd wordt."  Dus gewoon even een volk opsluiten na 21:00 uur met een maatregel die nergens anders voor dient dan als bewustmaker!" "
Ook weer die massa psychologie!"  "Ik heb het gevoel dat we in een experiment zitten waarin men onderzoekt hoeveel abjecte waanzin de burgers kritiekloos accepteren. Het is verontrustend en lachwekkend tegelijk." "Schrik jij daar nou niet van?" 

"Het lijkt wel of we aan alle kanten gemanipuleerd worden om maar zo angstig mogelijk te zijn, om elkaar maar zo bang mogelijk te maken voor een virus waar je een test voor nodig hebt om te kijken of je het hebt!" "Ik weet het al... met die Mexicaanse griep waren we niet bang genoeg en daarom wilde niemand een vaccin. Dat kostte ze toen miljarden." "Die fout maken ze nu niet nog een keer..." "Dat is het. We zijn gewoon nog niet bang genoeg!" "Man, je loopt als gezonde jonge Nederlander meer risico om in Nederland te verdrinken dan te sterven aan Corona!" "Doe je ogen open!" 

Ik voel nu een ader kloppen aan de zijkant van mijn hoofd en m'n wangen gloeien. Hij is zichtbaar geïrriteerd. Kortsluiting in zijn ogen. 

“Ach hou op man!” “Jij met die Lange Frans ideeën!” "Omdat jullie je niet aan 'dé regels houden, zitten wij nu in deze ellende!" "jij wil zeker ook geen vaccin" "Daar zit zeker een chip in!" "Jij denkt zeker ook dat de overheid van plan is om een wereldwijd prikpaspoort in te voeren" "Jij stemt zeker ook op Baudet!" “jij bent zeker ook bang voor de overheid?!” "jij ... jij.. WAPPIE!!"

Ja, daar is hij dan eindelijk hoor. De verwachte complotdenkers kaart!  Als die kaart eenmaal is getrokken is iedere vorm van discussie of argument bij voorbaat verloren adem. 

“Bang voor de overheid?" Ik buig samenzweerderig naar hem toe. 
"Ik ben eerder bang voor al die mondkapjes mensen!”

"Die vind ik pas eng! "Met afhangende schoudertjes schuifelend door de supermarkt. Met angstige oogjes iedereen aankijkend. Grauwe gezichtjes, mondkapjes strak op het gezicht, stukgewassen handjes... nooit verder kijkend dan hun neus lang is.” “Die mensen kun je serieus alles wijsmaken. Alles! En die zullen alles met de beste bedoelingen doen,  alles laten  én alles accepteren."   Brrrrr…  Ik doe alsof ik ril van de kou. Hij schuift met grote ogen iets bij me vandaan.

Die mondkapjes mensen, die Wappie-roepers die de hele dag met de billen bij elkaar naar het journaal kijken, die met beschuldigende vingertjes wijzen naar mensen die iets anders durven denken of beweren, die maar even vinden dat mensen zonder mondkapje geen recht hebben op zorg of maar even corona mogen krijgen. Mensen die uit angst voor de dood niet meer durven te leven! Mensen die de verantwoordelijkheid voor hun eigen gezondheid in iemand anders schoenen willen schuiven.. Heel enge mensen vind ik dat! 

Zo... !

Ik heb me laten uitlokken besef ik me later, want voordat het gesprek begon zat ik al in zijn complotten hokje en dat wist ik. Hij heeft slechts bevestigd gekregen wat hij dacht te zullen gaan horen, zonder écht te horen wat ik te vertellen had en waarom. 

Heel eerlijk gezegd wilde ik hem ook niet horen. Hij zat voor mij ook al in een schapenhokje. Ik wilde zijn vooringenomenheid veranderen in de hoop dat hij zijn angst zou loslaten en eens helder naar de zaken zou kijken, maar daardoor werd hij nog veel vasthoudender. 

Zonde van onze tijd... 

Twee meningen, lijnrecht tegenover elkaar. Twee manieren om met de zaken om te gaan. Toch hebben beide, ondanks verschillende opvattingen, in essentie  één ding gemeen. Beide willen weer terug naar het oude. Beide zitten vol met onzekerheden en zorgen over de toekomst! Is dat wellicht de verbinding?




dinsdag 17 maart 2020

Als je Ava niet opdraagt dat ze wat drinkt, dan gebeurt het gewoon niet. Het is geen onwil, maar deze bezige bij is vaak veel te druk met andere dingen. Het gebruikelijke koekje uit school wordt echter nooit vergeten en een uur na het avondeten heeft ze standaard weer ‘honger’. Maar zelden hoor ik haar opmerken dat ze dorstig is. Zorgen dat Ava drinkt is gewoon iets wat we extra in de gaten moeten houden. En met nadruk op extra, want een glaasje inschenken lukt wel, maar het daadwerkelijk leegdrinken wordt meestal vergeten. Als je haar dan weer eens semi-boos moet opdragen om NU te drinken, roept ze heel verbolgen dat ze al drie glazen drinken heeft gehad. Als je haar dan wijst op drie halfvolle bekers her en der door het huis, dan moppert ze wat en drinkt ze gauw een glas leeg om vervolgens weer verder te kunnen gaan met wat ze aan het doen was. Stiekem moet ik er altijd wel om lachen. Vanmorgen alleen niet zo.

Al bijna twee uur staat er een groot glas melk onaangeroerd op de tafel. Al een paar keer vroeg ik of ze al gedronken had. Van achter een telefoon hoorde ik dan iets in de zin van “Ja zo!”. Als ze vervolgens op haar kamer wil gaan spelen houd ik voet bij stuk. “Eerst drinken, dan spelen!” Mopperend pakt ze het glas op en ik zie het haar zo in de gootsteen leeg gieten. Melk waar ik drie winkels voor heb moeten afkleppen en waarvan er nog maar 1 in de koeling stond! Ik trek meteen wit weg, één ooglid begint te trillen en in gedachten zie ik beelden van een Nederlandse supermarkt waar Corona-hamsteraars vechtend over de grond rollen om het laatste pak melk, afgewisseld met het leeggieten van een groot glas melk in onze gootsteen. Vroeger zeiden m'n ouders dat je geen eten en drinken zomaar moest weggooien, omdat de kindjes in Afrika niets hadden. En wij nu hier dan? Geen pak melk meer in de supermarkt te vinden! 

Ze ziet aan mijn gezicht dat ze nu iets deed wat niet zo heel handig was. Als ik opsta en vraag wat haar in hemelsnaam bezielt, schiet ze meteen in de verdediging. “jamaar Moonie had er uit gedronken pap!!” Tja, dat zou ik ook doen als ik een kat was en daar al twee uur lang een glas melk stond waar niemand zich druk om maakt. 

Ava mag straks lekker op haar fietsje kijken of er nog ergens een pak melk te krijgen is. Leert ze van en dan heeft ze meteen wat te doen. Bidon water mee voor onderweg. 😉



zaterdag 2 november 2019


Vriendjes en vriendinnetjes mogen altijd bij ons blijven eten. Er is echter één regel. Je eet wat wij eten! Ik ga geen tosti maken omdat je iets niet lust, dan heb je gewoon pech. Met die instelling hebben wij onze kinderen ook opgevoed, met als resultaat dat we nu in elk deel van de wereld zonder gezeur in een restaurant kunnen gaan zitten. Deze regel leverde in het verleden nog wel eens grappige tafelmomenten op, maar inmiddels is het kaf van het koren gescheiden en weet de vaste vriendenkring wel wat ze kunnen verwachten. In elk geval weinig Hollandse kost. 

Vandaag speelt Lenthe met Ava. Nadat ik de dames wat hoor smoezen, komen ze samen de keuken in gewandeld, waar ik driftig op wat groente sta te hakken. “Pap, mag Lenthe blijven eten?” Lenthe, van het type ‘wat de boer niet kent’, is nogal kieskeurig en lust niet alles, maar is al over menige grens gegaan terwijl ze bij ons aan tafel zat. Soms met veel smaak een maaltijd etend, maar ook wel eens met lange tanden. Maar ze probeert het altijd en daar heb ik respect voor.

Lenthe mag natuurlijk ook vandaag blijven eten, maar strekt wel haar nek even uit om te zien wat de pot schaft. Ze herkent veel dingen niet, maar wel de sperzieboontjes, knoflook en uitjes. Een gekookt eitje gaat er ook nog wel in. Als ik haar vertel dat we Soto Ajam soep eten zie ik grote vraagtekens in haar ogen. Ava stelt haar gerust door te vertellen dat deze soep heel lekker is, maar wel een beetje pittig. En dat kun je prima oplossen met een slokje water bij het eten.

Aan tafel heeft Lenthe na een paar happen soep al hoogrode wangen en een opvallend glimmend voorhoofd. Ze neemt kleine hapjes en na iedere hap een slok water. Aan alles is te merken dat ze het veel te pittig vindt, maar ze houdt zich groot en blijft toch door eten. Op karakter zeggen we bij defensie. Als ik vraag of ze niet liever een cup-a-soupje tomaat wil zie ik opluchting in haar ogen. In Ava’s ogen zie ik wat verbazing.

Ach, Sommige regels kun je een beetje buigen zonder ze te breken toch?

zondag 22 september 2019

Onderweg naar een hockeywedstrijd in Zwolle luister ik een beetje naar de muziek en krijg ik flarden mee van het gesprek tussen Sem en maatje Tijn. Over de wedstrijd die ze met te weinig mensen moeten gaan spelen en over het feestje waar ze de avond daarvoor samen waren. Ze praten enthousiast en ik word soms in het gesprek betrokken. Dan zegt Sem wat dingen die ik niet helemaal begrijp. Als ik mijn wenkbrauw optrek in de spiegel, moet hij lachen. “Dat is straattaal pap!”

Straattaal… Ik krijg flashbacks van the Fresh Prince of Bell Air. Dat is al weer even geleden. En Waynes World. Ook alweer uit 1992. Daar kwam onze straattaal vandaan. Uit films. Geboren en getogen op de straten van Southside Apeldoorn pikte je wel eens wat Turkse woordjes mee, of wat Bargoens van de woonwagen- of kermisjongens, maar daar bleef het ook bij. Het Algemeen Cool Nederlands van tegenwoordig beheers ik niet echt en dat maakt dat ik me een klein beetje oud voel.

Sem heeft dat uiteraard door een plaagt me door met nog meer van dat soort Suri-Antiliaanse woorden te smijten en de meeste lidwoorden te vervangen door 'deze'.. Hij lacht en houdt zijn vingers in vreemd krampachtige posities terwijl hij met een accentje die woorden blijft uitspreken. Maatje Tijn grinnikt mee.

De situatie irriteert me nu. Ik snap ook dat het een fase is, het horen bij iets, een bepaald groepsproces, maar toch. Keurige blonde hockeyboy die ineens gaat praten als een bontkraagje om zijn vader voor paal te zetten, dat gaan we niet doen!  Na weer een opmerking sla ik snoeihard terug.

Ik fake zijn straataccentje en vraag wat hij nou stoer doet met z’n straattaal. Sem lacht en sputtert nog wat tegen met een zelfde accentje, maar ik dender door.“Straat? Gast, je komt uit Apeldoorn… Niet uit de Bijlmer!” “Kijk jou zitten met je hockeykleren en je blonde haren!” Neppe Gangster!” “Straattaal tsssss… op welke straat heb jij deze geleerd dan? Het schoolplein van het Lyceum?” “De enige straat die jij ooit ziet is die op je telefoonscherm als je in de hoek van de bank hangt”. "Beetje straattaal van Youtube afkijken... tssss".

Tijn heeft lol.
Sem haat me nu.





zondag 7 april 2019


Als het bijna 22:00 uur is vind ik het wel genoeg geweest. Ik was een uur geleden eigenlijk al klaar met dat gehang van die lange puber in de hoek van de bank, maar goed, hij is al 14 hè. In de ene hand een afstandsbediening, in de andere een mobiele telefoon. Gezellige gesprekken worden er niet gevoerd. Alles in zijn wereld speelt zich op dit moment af op twee schermen. Hoort er bij zeggen ze.


Als ik hem mededeel dat hij zo z’n tanden mag gaan poetsen, begint hij meteen te protesteren, compleet met diepe zuchten en rollende ogen. Ik geef hem mijn strenge blik en trek een wenkbrauw op.  Hij kijkt nu smekend en waagt nog één poging. “Jamaar pap, de klok is een uur vooruit gegaan!” “Dus eigenlijk is het pas 21:00 uur!” Hij doet z’n armen over elkaar en geeft me een ondeugende grijns.

Ik schenk hem exact de zelfde grijns. “Ohw, in dat geval gaat de wekker morgen dus ook een uur eerder!”.  Zijn gezicht betrekt een beetje. “Dan heb je die slaap keihard nodig, dus dan zou ik maar gauw gaan slapen!” “Welterusten Sem!”

#Payback  #Nietvoorééngattevangen.  #Puberlife



StatCounter

Follow me on Twitter!