Stoere kinderen

Met de fiets in onze hand wandelen we de schutting binnen. Sem voorop, zoals altijd druk kletsend. Ik daar  vlak achteraan met Ava in het fietszitje. Met mijn hak geef ik met een moeilijke achterwaartse beweging de schuttingdeur een beheerst tikje waardoor deze dan langzaam in het slot zou moeten vallen. Alleen nu krijgt de wind vat op de deur en waait deze sneller dicht dan bedoeld en zit Ava opeens met haar vingertje klem tussen de deur en het fietszitje. Prompt begint Ava te huilen en grijpt naar haar vinger. Sem maakt het nog ietsje erger door flink overdreven in paniek te raken uit bezorgdheid om zijn zusje. Ik balanceer tussen irritatie en medeleven en stuur eerst Sem met zijn fiets naar de schuur alvorens me te bekommeren om de kleine meid en haar zere vinger. De schade valt mee, een schaafwondje, een beetje bloed en als er even later een pleister op zit is het al gauw goed.

Als we allemaal aan tafel zitten geeft Ava een ieder van ons ‘de middelvinger’ en toont ons trots haar pleister. Dat ziet er enorm grappig uit. Sem is geschokt, want iemand de middelvinger geven is best erg, maar hij vindt het dan ook wel weer grappig omdat Ava echt geen idee heeft wat het gebaar inhoudt. Ik prijs Ava dat ze zo’n stoere meid is met die mooie pleister.

Sem heeft ook wat stoers te vertellen. “Met de BSO zijn we naar één of andere dansschool geweest pap! En daar was echt niks aan!” Ava is het daar niet mee eens en geeft aan dat zij het wel heel leuk vond. “Jamaar jij bent een meisje Ava!” roept hij luid. “Jongens houden niet van dat soort suffe dingen!” Ava vertelt heel enthousiast hoe dat dansen nou precies ging en ze doet het zelfs nog even voor, nog steeds met haar middelvinger in de lucht. Sem kijkt vies en vertelt hoe hij en vriendje Stijn daar gewoon NIET aan mee hebben gedaan en daar op de bank zijn gaan zitten met een boekje. Dan opeens herinner ik me dat de juf nog had opgemerkt dat er foto’s waren gemaakt, dus ik open snel de facebookpagina van de BSO om te kijken of ik Ava nog in actie zie. Meteen proest ik het uit als ik op de allereerste foto mijn ‘stoere’ zoon in een prachtige danspose zie staan! Sem kijkt me argwanend aan en nog harder lachend draai ik het scherm zijn kant op.

Ik geef mijn stoere vent een knipoog en merk daarbij lachend op dat hij het ons echt wel mag vertellen als hij het stiekem toch heel leuk vond. Ava heeft door dat haar broer het onderwerp van enige spot is en gniffelt geniepig mee. Sem bekijkt de foto en ontwikkelt vervolgens een flinke blos en schiet meteen in de verdediging. 

“Pfffff, Jaaaa hoor.. dat was helemaal in het begin! Toen wist ik nog niet dat het stom was!”