Al jaren is de donderdag onze
dag. De gehele dag leuke dingen doen en dan gezellig samen uitgebreid lunchen
in het Apeldoorns Koffiehuys, waar we al jaren trouwe klant zijn. Ook nu Ava
naar de kleuterschool gaat is deze lunch nog gewoon mogelijk, want op 'onze' school hebben de kleuters ook op de donderdag een korte dag. Zo kunnen we uit school nog steeds genieten van een high tea en elkaars gezelschap. Haar grote broer
moet tot kwart voor drie naar school, dus na de lunch hebben we vaak nog wat
tijd over voor een bezoekje aan wat winkels voordat we Sem weer op moeten halen.
Ava mag altijd kiezen, dus het zijn doorgaans de drie grote speelgoedwinkels
die een bezoek krijgen. In de winkel weten we inmiddels alles feilloos te vinden. Van de
poppen en de Barbies gaan we doorgaans via de Ipads naar de prinsessenspullen.
Ava is gek op prinsessen jurken, roze hakshoenen, toverstafjes, haarbandjes,
rokjes en glitterdingen. Als het maar roze is en glinstert, is het al gauw
prima. Vooral als het gedragen kan worden, moet er altijd even gepast en
geposeerd worden en vandaag was dat niet anders.
Haar eigen laarsjes liggen ergens
in een hoek gekwakt en koket en met een zekere arrogantie komt ze voorbij
gewandeld op een paar knalroze hakschoenen. “Hoe vind je m’n prinsessenhakken pap?!” vraagt ze liefelijk. Zoals
altijd zeg ik dat ze er prachtig uitziet en ook al krijg ik daar een prachtige
lach voor terug, zie ik in haar oogjes toch ook wel iets van een ‘weet ik toch’ blik, en stiekem doet me
dat wel goed. Ava wordt niet gehinderd door welke vorm van onzekerheid dan ook.
You
go girl!
Ik laat hare hoogheid nog even verder stappen en geef dan aan dat we
zo weer naar school moeten. Op de valreep bedenk ik me dat ik
nog even iets moet kopen bij The Big Bazar, een Action-achtige winkel waar ze
van alles en nogwat verkopen. Ook daar is speelgoed, dus Ava wil wel mee. Gezellig
kletsend lopen we de winkel in en Ava loopt in één streep naar het speelgoed en
zet meteen een glitterhoed op. “Kijk
eens!!” roept ze blij. Ik steek
lachend mijn duim op en loop in de richting van de stofzuigerzakken. Als ik bij de stofzuigerzakken sta valt mijn
blik even op de naughty corner. In deze hoek verkoopt men enigszins erotische
feestartikelen. Geen ranzig spul hoor, maar schorten met een vrouwenlichaam in
lingerie, dobbelstenen met erotische standjes, chocolaatjes in de vorm van piemels
of een vrouwenlichaam, dat soort gekkigheid. Met Ava loop ik er altijd vlug
langs en zo heeft ze gelukkig nooit enige interesse voor deze hoek gehad. Maar
dan moet je wel blijven opletten!
Terwijl ik me met twee doosjes in
mijn hand afvraag of we nou een Phillips of een Bosch stofzuiger hebben, komt
Ava heel blij aangehuppeld. “Kijk pap! Ik ben een elfjesprinses!” In haar
haartjes heeft ze een prachtig roze, wollige haarband met daarop als een soort
van voelsprieten een paar grote verende piemels. Ik verslik me ter plaatse en
mijn inwendige ikke rolt meteen hikkend van het lachen over de grond. Verschrikt
kijk ik om me heen. Naast me proest een vrouw het ook uit en we wisselen even heimelijk
een blik van verstandhouding uit.
Ik draai me om naar Ava en vertel
haar dat ze er werkelijk prachtig uitziet, maar dat ze die haarband maar even
terug moet leggen omdat we zo gaan. Ik krijg niet de gebruikelijke glimlach
maar er wordt argwanend een wenkbrauw opgetrokken. Ze weet dat er iets niet pluis is maar kan daar haar vingertje niet helemaal opleggen. Terwijl ze
wegloopt kijkt ze nog eens om. Als ze de hoek om is bescheur ik me echt even en als Ava weer terug is heb ik het ergste achter de rug. “Watisser?” wil ze
weten. “Dat schrijft papa wel een keer op voor als je wat groter bent.” geef
ik aan.
Nou bij deze. ;)
0 comments:
Een reactie posten