De kleine Zeemeerman

Sem is geïrriteerd. Dat zie ik meteen. Hij roert wat in zijn eten, maar heeft nog geen hap genomen. Er zit hem duidelijk iets dwars. Hij ziet dat ik naar hem kijk, dus ik vraag hoe zijn dag was. ‘Eindelijk iemand die het opmerkt!’ ‘Eindelijk iemand die mijn verhaal wil horen!’ lijkt zijn opgeluchte blik te zeggen en meteen stort hij zijn ongenoegen uit.

“Dan heb ik twee jaar toneelles gehad pap!” “Twee jaar!” “Dat heb ik nog tegen de juf gezegd!” …

Ik vermoed dat dit over het toneelstukje voor de maandsluiting op school gaat, maar ik zeg niets en laat hem zijn verhaal doen.

… “En dan gaat de juf de rollen verdelen, en weet je welke rol Teddie en ik krijgen?!” Ik buig vol spanning naar voren. “EEN ZEEMEERMIN!!” Hij zucht theatraal en rolt met zijn ogen. “En we mogen niet eens wat zeggen, alleen maar één keer zwaaien! MEER NIET!”  Hij gooit wanhopig zijn handen in de lucht. “Iedereen in de klas moest lachen pap!”

Ik probeer een ontzettende lachbui te onderdrukken. Mijn vrouw kijkt ook maar even de andere kant op. Ik zie in gedachten mijn stoere zoon met een geschubde staart, lief wuivend voor me. Mijn inwendige ikke rolt hikkend over de grond, maar toch geef ik heel serieus aan dat ik me heel goed voor kan stellen dat hij dit nogal suf vindt en hier stevig van baalt. Ik heb best met hem te doen. Dat lucht op en daar is dan de eerste hap eten. Driftig kauwend moppert hij met volle mond verder en vertelt wie er allemaal wel een leuke rol heeft gekregen.

Ik probeer hem nog wijs te maken dat volgens de legenden zeemeermensen van uitzonderlijke schoonheid waren en dat de juf misschien daarom wel heel selectief is geweest. Dat helpt niet echt. Hij ziet mijn samengeknepen ogen, en mijn mondhoek lichtjes trillen, en moet dan zelf ook maar voorzichtig iets lachen.

Als ik hem vraag of hij nog een mooie rooie pruik nodig heeft kijkt hij licht verontwaardigd. “Ik ben een zeemeerman hoor pap! Een MAN!” Hij zet een brede borstkas op. “Die zijn toch wel stoer?” vraag ik plagend en weinig retorisch. Sem trekt zijn wenkbrauw op, doet zijn armen over elkaar en is het overduidelijk niet met me eens. Snap ik helemaal! Ik zie het al voor me, later op de reünie van de basisschool.. "zeg was jij niet die zeemeerman in groep 6?"

Zijn reputatie is 'naar de haaien' en ligt letterlijk en figuurlijk op de bodem van de zee... :þ