Zieke grap!

Als je omgeven bent door zieke mensen, die zowel op het werk als thuis hun door griepvirussen aangetaste DNA in het rond proesten, dan kun je nog zo gezond leven, maar uiteindelijk mist dan toch de interne virusscanner een keer een update en slaan de ellendelingen toe. De stille hoop dat het mij zou overslaan werd mij dus even flink door de neus geboord en dankzij de universele wetmatigheid van meneer Murphy gebeurde dit ook nog eens tijdens het extra lange paasweekend.

Op karakter en met assistentie van de nodige aspirientjes en keeltabletten werden nog wat eieren verstopt en werd een paasbrunch verzorgd maar daarna was de batterij echt leeg en moest ik mijn bed opzoeken.

Na een nacht waarin dromen van  draaien, zweten, kuchen, snotteren en de nodige duwen en schoppen van mijn vrouw gevolgd door “Je snurkt!”  griezelig echt leken, werd ik op tweede paasdag al heel vroeg gewekt door voetstappen op de trap en de slaapkamerdeur die zachtjes werd geopend.

“Hoi Pap! Ik heb een lekker kopje thee voor je gemaakt!”

Mijn hart smelt ogenblikkelijk! Van dit spontane en onbaatzuchtige gebaar van liefdadigheid.  Van die lange lijs met zijn warrige haardos en een dampende mok in zijn hand waaruit een touwtje hangt met daaraan een Yogi papiertje. Mijn favoriete thee!  Mijn schuurpapieren keel en lederen tong schreeuwen om wat vocht.

Mijn krakende stem produceert hees een bedankje en ik geef aan dat ik dit bijzonder op prijs stel, vooral ook omdat papa nog steeds ziek is en een paar slokjes thee wel heel goed voor zijn zere keel zijn.

Als ik op dat moment de pijnlijke blik in zijn ogen zie, besef ik me dat het griepvirus ook mijn intuïtieve gevoel voor waakzaamheid heeft aangetast. Natuurlijk! Dit had ik moeten weten!

Heel even blijft hij staan, twijfel in zijn ogen en dan zat hij de kom op mijn nachtkastje en met een samenzweerderige blik buigt hij zijn gezicht  naar mijn oor.

“Pap! Niet opdrinken hoor! “

Ik trek vragend een wenkbrauw op. Een ondeugende grijns verschijnt op zijn gezichtje.

“1 april!      Geef deze maar aan mama!”