"Papa slofjes uit!"
"Ja ja.. Papa doet de slofjes uit"... Ik haal de blauwe plastic hoesjes van mijn voeten. Hoesjes die er zorg voor dragen dat de altijd smetteloze vloer van de kindercrèche ook in die staat blijft. Ava wacht ongeduldig bij de deur met haar konijntje in haar knuistje geklemd.
"Jaaa! auto toe!!" roept ze als ik opsta en mijn tas pak.
Ik pak m'n kleine meid in m'n armen en wens een meneer die zojuist naar binnen wandelt een goede middag toe. Hij houdt de deur voor ons open en terwijl ik hem daarvoor vriendelijk bedank, zie ik in het voorbijgaan dat hij een nette blouse met een Connexxion logo draagt. Buschauffeur, schiet er door me heen. Ava heeft daar echter heel andere gedachten over.
Een klein vingertje wijst naar deze meneer en lief lachend zegt ze; "Pieter Post!"
Met enigszins rode wangen haal ik mijn schouders op en samen moeten we even lachen. Ava zwaait nog even naar Pieter Post en Pieter zwaait zelfs even terug.
Ik plaats de kleine meid in haar stoeltje achter in de auto en maak ruzie met de gordeltjes.
'Sordel moeluk!" is Ava het met me eens. Tja, die gordel ook hè!
"Piet!! hahaha.. Piet!!" Roept de kleine meid opeens heel enthousiast.
Ik kijk op om te zien waarom de heer Post al zo snel weer buiten is, maar zie in plaats daarvan een aardige (volgens mij) Surinaamse dame lief naar ons zwaaien.
"Papa Piet singe?!" Vraagt de kleine meid met grote ogen en een verwachtingsvolle grijns.
Heeeel zachtjes doen we samen even een Sinterklaasliedje.
