woensdag 26 maart 2014

"Pap!! Kom eens kijken!! Ik heb de O gemaakt!!!" 

Nu is dit op zich al een niet geringe prestatie voor een eerstejaars kleuter, echter deze enthousiaste kreet kwam vanaf het toilet. 

Ik denk dat je een vader moet zijn om daar een trots gevoel van te krijgen.

zaterdag 1 maart 2014

Met maar één kassa open en een flinke rij duurt het wel even voordat we aan de beurt zijn. Ava verveelt zich al snel en begint aan wat dansbewegingen ondertussen de goederen die in de rekjes naast de kassa liggen bestuderend. Eerst uiteraard de snoepjes, waarbij ze bij elk artikel vraagt wat het is en waar het naar smaakt. En dan valt haar oog op een stapel afgeprijsde blikken met tomatensoep. Als ik haar mededeel dat daar soep in zit kijkt ze heel verbaasd en roept heel hard "Wauw! Ik wist niet dat soep ook in blikjes zat! Dat is handig!!" Dat vindt mevrouw interessant hoor. Met een kritische blik wordt het blikje rondom bekeken en ondertussen vraagt ze of die soep al helemaal klaar is en of dat toevallig in dat blikje zit voor mensen die niet zelf hun soep kunnen maken. 

Een dame voor ons in de rij vraagt aan Ava of zij dan wel weet hoe je soep moet maken. Ik trek een giga grijns in de plooi, want ik weet al wat er nu komen gaat. Ava helpt graag mee in de keuken en let altijd heel goed op. Daarom doe ik mijn armen over elkaar en luister vol trots naar mijn vierjarige dochter die deze mevrouw (en de rest van de luisteraars in de rij) even haarfijn uitlegt dat je een heerlijke broccolisoep kunt maken door gewoon wat broccoli in heet water te koken met van die bruine blokjes, die van de natuurwinkel hè! En dan moet je stukjes ui, aardappel en knoflook in de pan bakken met olie. En dan met zo'n euhmm, stok, dan zo de broccoli blenderen met "crème fris" en dan als laatste de uitjes enzo erbij doen met een beetje peper en zout.

Het is stil in de rij. De één lacht en schudt zijn hoofd, de ander is nog het één en ander aan het verwerken en weer een ander maakt in zijn hoofd volgens mij wat aantekeningen. Ava wordt er een beetje verlegen van. De dame is duidelijk onder de indruk en vraagt hoe zij zo goed heeft leren koken. Een klein vingertje wijst mijn kant op en nu ben ik het die heel even verlegen wordt...

StatCounter

Follow me on Twitter!